3 dagen later (Bruno's versie)

Peter heeft de eer (lees pen) in handen genomen om een mooi verslagje te maken van de 20km.
Wat kan er nog aan toegevoegd worden. Niets behalve een bevestiging dat het inderdaad een fantastische ervaring was.
De start was wel pijnlijk vooral tgv van de tegenslagen bij de aanleg van onze oprit. Vrijdag voor de 20km was een rampdag, de ene tegenslag na de andere met als summum het door onze regenput zakken met de gehuurde "bobcat".
"Ik ga niet naar Brussel" dacht ik prompt.
De nacht bracht gelukkig genoeg raad en na 2 dagen kwam ik tot het besef dat 6 maand training verloren laten gaan voor een regenput ... dat kan niet.
Dan toch maar naar Brussel gereden vertrekkende van het principe, haal ik het, des te beter.

Samen met enkele collega's hadden we afgesproken op de parking van Philips dicht bij het zuid station. De vrouw van 1 van de collega's werkt er en heeft op het laatste nippertje voor een petje tegen de zon gezorgd. Toch nog een sponsor gevonden, en niet eens een amerikaanse firma. Doe dit maar eens na Nike.
Na enig metro gerit en geduld voor het starten, schoot mijn hartslag in 1 ruk tot 155. Dit door het befaamde kanonschot die de start aangeeft.
Dit was dan nog maar het begin. Het meest indrukwekkende was de Wetstraat. Een straat waar geen levende ziel zou durven over wandelen op een normale dag, was gevuld met een zee, nee een oceaan van 25.000 lopers.
De volgende 19 km was een opeenvolging van verassingen, pijn verbijten, ambiance makers, en noem maar op.
Gelukkig kwam ik af en toe een bekend gezicht tegen waarmee ik enkele km kon samen joggen en zo te blijven volharden

De moraal werd steeds beter vooral toen de 20km naderde. Er waren wel 3 dipjes :
* km 17,5 de helling. Mooooordend
* km 20 : die sadisten van organisatoren hebben er 700 m aan toegevoegd, of zouden ze de 20km paal te vroeg gezet hebben
* werkelijke km 19,9 de teneergeslagen renner die achteraf bleek zijn pijp aan maarten gegeven te hebben. God hebbe zijn ziel.
Dat men maar verwittigd is dat men niet mag overdrijven of overijverig zijn.

Een extra verassing achteraf was dat ik het geheel uitgelopen had in 2u08. wie had dit ooit gedacht. Dit zou te maken hebben met mijn basisconditie die ik de laatste maanden opgebouwd zou hebben. Die vervalt blijkbaar niet in enkele weken. (denk aan mijn buikgriep 2 weken geleden + mijn vermoeidheid tijdens de werken van mijn oprit)

Epiloog :
Pijnlijke kniën hebben me tot het besef doen komen dat zich overdoen niet altijd gezond is.
Een weekje rust want vrijdag heb ik een afspraak in het UZGent om een loopanalyse te laten uitvoeren en dan beslissen wat ik ga doen in de komende maanden.

wordt vervolgd ...