Brussels Ekiden

Enkele weken na Bruno, heb ik deze zondag ook m'n eerste wedstrijd gelopen. Het was de Brussels Ekiden, oftewel een marathon in estaffette. Ons bedrijf doet reeds sedert enkele jaren mee, en dit jaar was ik kandidaat, maar enkel als het noodzakelijk was om de ploeg volledig te maken. In totaal zijn er zes lopers nodig: de eerste doet 5km, de tweede 10, dan terug 5, nog eens 10, 5 en tot slot een loper die 7,125 doet.
M'n collega's zijn allemaal fanatieke lopers die zich 5 minuten per kilometer tot doel hadden gesteld. Slik. Enfin, ze waren ermee akkoord dat ik er "ietsjes" langer over zou doen...

Ik moest als 5e lopen - dezelfde plaats als Geert V. van Canvas Marathon-fame. Nog effe wat bijgekeuveld. Enfin, we hadden elkaar eerder deze week ook al eens gesproken, maar toch altijd fijn om bekenden te zien in de afloszone.
De aflossing ging redelijk goed, maar na enkele meters realiseerde ik dat ik vergeten was m'n footpod op te zetten... grrrr, eindelijk een kans om dat ding eens goed te ijken, en dan vergeet ik dat door de zenuwen. Ik had ook gekozen om in m'n 'Ownzone' te lopen, en de Polar gaat daar dan eerst naar op zoek. Door het geknoei dat ik vervolgens moest doen ben ik pas de tijd beginnen meten eens ik buiten het stadion was. Dan bleek al direct dat het moeilijkste in 't begin eigenlijk was om me aan m'n hartslag te houden. Ik had me vast voorgenomen om niet boven de 85% te gaan in 't begin, maar door al die andere lopers die je voorbijsteken is dat toch niet gemakkelijk. Bovendien leek het parcours ontworpen door Escher: je kent wel die trappen die altijd maar lijken te stijgen... Vooral de eerste helling helemaal in 't begin was een 'killer' om binnen de zone te blijven. Enfin, ook tegen 90% ging het eigenlijk redelijk goed, dus dan was dat, ondanks het gebiep van m'n polar, maar m'n nieuwe target.

De eerste kilometer duurde vrij lang, hoewel ik al vrij snel iemand voorbij liep. Het was welliswaar - letterlijk - nen dikken Duitser, maar kom. IK liep iemand voorbij in een wedstrijd! That's all that matters.
De tweede kilometer ging eigenlijk nog vlotter. En de derde nog beter. Mooi parcours eigenlijk daar in Laken.
In de vierde kilometer echt aan 't twijfelen geweest: nu al meer beginnen geven, of toch nog even inhouden. Enfin, voor de laatste kilometer stond de beslissing vast: alles geven. Aan het atomium zat ik aan de 100% hartslag - toch nog even minderen - maar de volgende (laatste) helling was het weer zover. In den bergaf kon ik me gewoonweg niet meer tegenhouden: het was minder vermoeiend om gewoon grotere stappen te zetten, en rapper te lopen, me laten gaan dus eigenlijk, dan proberen controle te houden door me een beetje af te remmen. In 't stadion nog een laatste sprintje, en 33'47" na mijn start kon Inneke me aflossen... Bon, pak daar nog een paar seconden bij wegens geknoei met Polar, en té late tijdsregistratie, maar in ieder geval zit ik onder de 35' wat m'n doel was. Ik ben dus eigenlijk wel super-content! Temeer daar de collega's het erover eens waren dat het geen makkelijk parcours was.

Na de wedstrijd Geert V. ook nog even gezien. Hij liep in 29' "en een beetje" (Geert, mag ik dit wel zeggen van Canvas? ;-) )... maar anderzijds weet ik niet of hij de volle 42 km wel zo goed zag zitten... Enfin, in ieder geval wens ik het ze alle zes.

UPDATE 3/5: Officiële tijd gemeten met de Champion-Chip: 33'56"... zelfs onder de 34'! Dat ik tot bijna helemaal beneden moest scrollen op de resultatenpagina maakt me minder uit.